Δυο ανθρωποι ανεβαινουν ενα ψηλο βουνο.Ο ενας το απολαμβανει,ο αλλος ειναι πανικοβλητος,τρομοκρατημενος αλλα θελει να δει τη θεα απο ψηλα.Ποιος ειναι ο αδυναμος και ποιος ο δυνατος?Αυτος που φοβαται αλλα προσπαθει να υπερνικησει τους φοβους του ειναι ο δυνατος για μενα.Αυτος που με δυσκολια προσπαθει να κανει ενα βημα χωρις αμεσο αποτελεσμα.Υπαρχουν υποκειμενικες κορυφες εξισου σπουδαιες,αν τις προσπερασουμε θα φτασουμε καποια στιγμη και στην αντικειμενικη.Μπορει να κανουμε ενα βημα και να γυρισουμε πισω τρεχοντας,αλλα το βημα εχει γινει και την επομενη θα παμε για το δευτερο.Γιατι δινουμε το δικαιωμα σε μια κοινωνια που ειναι ολοφανερα ανισορροπη να θετει τα ορια της και τους στοχους της δικης μας διαδρομης?
